Mnogo je onih koji ukazuju na to da bi Zemljani imali više koristi ako bi se veliki budžeti namijenjeni kosmičkim programima usmjerili na rješavanje zemaljskih problema. Zbog toga se postavlja pitanje koliko je dobra donijela Internacionalna svemirska stanica – za neke eksperte je simbol ujedinjenja i napretka, za druge samo set za akcioni film.
Već dvije decenije Internacionalna stanica pruža smještaj astronautima i drugim ekspertima na oko 400 kilometara od Zemlje. Na stanicu su prvi stigli američki kosmonaut Bill Shepherd i ruski Sergei Krikalev i Yuri Gidzenko, te 2. novembra 2000. godine postali prvi stanovnici ove vanzemaljske konstrukcije.
Stanica od tada nikada nije bila prazna, pa je ukupno 240 žena i muškaraca u nekom trenutku boravilo na konstrukciji koja teži oko 420 tona. Stanica mjeri 109 metara u dužini, ima šest kabina za spavanje, dva toaleta i teretanu, te zastakljeni dio po imenu Cupola. Astronauti su na stanici svirali i pjevali, napravili prvi espreso u svemiru, borili se sa različitim kvarovima, a sve to je dokaz da ljudi mogu da imaju dom i izvan rodne planete.
Prvi planovi za izgradnju stanice pojavili su se još osamdesetih godina prošlog vijeka, u agenciji NASA. Troškovi su u to vreme bili nezamislivo veliki, pa je tek sa raspadom Sovjetskog saveza postalo moguće da se o tome ozbiljnije razmišlja, budući da je tek tad došla Rusija kao potencijalni partner. Tako su se Sjedinjene Američke Države spojile sa Rusijom, te su dvije zemlje u saradnji sa kanadskom i japanskom svemirskom agencijom, te Evropskom svemirskom agencijom, počeli izgradnju 1998. godine. Za transport komponenti bilo je potrebno trideset letova američkih svemirskih letjelica, te četrdeset ruskih raketa, a posljednji dio deportovan je 2011. godine.
Astronauti su sve do skoro bili preokupirani izgradnjom stanice, pa tek od nedavno imaju prostora da se bave naukom. Oko tri hiljade eksperimenta se sprovodi u saradnji sa hiljadama naučnika sa Zemlje, a od najvećeg značaja je ona studija u kojoj se pratio uticaj nedostatka gravitacije na ljudsko tijelo. Tako se došlo do zaključka da je za oporavak potrebno i po nekoliko godine, a nakon samo četiri, pet meseci u kosmosu.
NASA planira da stanicu finansira još četiri ili pet godina, nakon čega na scenu stupaju privatne kompanije. Planira se i izgradnja manje stanice – Gateway, koja bi trebalo da kruži oko Mjeseca. Ukoliko se dogovor ne postigne na vrijeme stanica bi mogla da završi među kosmičkim otpadom, mada eksperti tvrde da bi djelovi trebalo da sagore prilikom ulaska u Zemljinu atmosferu. To bi, tvrde mnogi eksperti, bio veliki gubitak, najprije zbog toga što je dogovor između zemalja koje su učestvovale bio prilično kompleksan, što znači da bi izgradnja neke nove stanice bila potpuno nemoguća u nekoj bližoj budućnosti, ukoliko se prije toga stara pošalje na smetlište.
Izvor: The Guardian